In een van de podcasts van Koi Centrum Sneek rond osmose (ik was op weg naar een van de sessies van de Koi Academy) kwam het verband aan bod tussen TDS, GH en KH. Dezelfde vraag als tijdens het Koi Seminar van 26 november 2023 werd gesteld nl. als men het verschil maakt tussen TDS enerzijds en KH en GH anderzijds (uiteraard met de juiste factoren) bekomt men soms een negatieve waarde als maat voor de 'vervuiling'. Het antwoord tijdens de podcast gaf een duidelijke hint richting antwoord nl. dat de TDS waarde op basis van een geleidbaarheidsmeting slechts benaderend is.
Total dissolved solids (TDS) is een maat voor de totale hoeveelheid opgeloste organische en anorganische stoffen in een vloeistof. De meest nauwkeurige methode om de TDS waarde te bepalen is de gravimetrische analyse. Hiervoor wordt een liter vijverwater genomen, het water op zich wordt verdampt en de achtergebleven droogrest gewogen. 1 ppm komt overeen met 1 mg droogrest (of opgeloste stoffen) per 1000 g (of 1 l) vijverwater.
Deze methode is echter tijdsintensief. Indien de opgeloste stoffen voornamelijk anorganische zouten zijn, kan de meting van de geleidbaarheid een alternatief zijn. De geleidbaarheid houdt rechtstreeks verband met de concentratie van de opgeloste vaste stoffen. De ionen zorgen ervoor dat het water elektrische stroom kan geleiden en de elektrische stroom kan worden gemeten met een conventionele geleidbaarheidsmeter.
Deze benaderende waarde van de TDS uitgedrukt in ppm wordt met behulp van een conversiefactor berekend op basis van de gemeten geleidbaarheid uitgedrukt in microsiemens per centimeter. De TDS conversiefactor hangt echter af van de chemische samenstelling van de opgeloste vaste stoffen. In de betere TDS meters van bv. Hanna is deze TDS conversiefactor aanpasbaar van 0,45 tot 1,00 met een default waarde van 0,50. Een Google search levert ook andere default waarden van bv. 0,70 op. Vaak is deze conversiefactor niet instelbaar en zelfs niet gekend. Dit maakt dat de TDS waarde zowel onderschat als overschat kan worden.
Persoonlijk denk ik wel dat zoals bij sommige andere waterparameters veranderingen belangrijker zijn om op te volgen dan de eigenlijke waarden. Men zou zelfs de afgelezen waarde van de TDS kunnen verhogen met een vast percentage om negatieve waarden te vermijden. Hierbij eindig ik mijn bijdrage tot dit vraagstuk.
Total dissolved solids (TDS) is een maat voor de totale hoeveelheid opgeloste organische en anorganische stoffen in een vloeistof. De meest nauwkeurige methode om de TDS waarde te bepalen is de gravimetrische analyse. Hiervoor wordt een liter vijverwater genomen, het water op zich wordt verdampt en de achtergebleven droogrest gewogen. 1 ppm komt overeen met 1 mg droogrest (of opgeloste stoffen) per 1000 g (of 1 l) vijverwater.
Deze methode is echter tijdsintensief. Indien de opgeloste stoffen voornamelijk anorganische zouten zijn, kan de meting van de geleidbaarheid een alternatief zijn. De geleidbaarheid houdt rechtstreeks verband met de concentratie van de opgeloste vaste stoffen. De ionen zorgen ervoor dat het water elektrische stroom kan geleiden en de elektrische stroom kan worden gemeten met een conventionele geleidbaarheidsmeter.
Deze benaderende waarde van de TDS uitgedrukt in ppm wordt met behulp van een conversiefactor berekend op basis van de gemeten geleidbaarheid uitgedrukt in microsiemens per centimeter. De TDS conversiefactor hangt echter af van de chemische samenstelling van de opgeloste vaste stoffen. In de betere TDS meters van bv. Hanna is deze TDS conversiefactor aanpasbaar van 0,45 tot 1,00 met een default waarde van 0,50. Een Google search levert ook andere default waarden van bv. 0,70 op. Vaak is deze conversiefactor niet instelbaar en zelfs niet gekend. Dit maakt dat de TDS waarde zowel onderschat als overschat kan worden.
Persoonlijk denk ik wel dat zoals bij sommige andere waterparameters veranderingen belangrijker zijn om op te volgen dan de eigenlijke waarden. Men zou zelfs de afgelezen waarde van de TDS kunnen verhogen met een vast percentage om negatieve waarden te vermijden. Hierbij eindig ik mijn bijdrage tot dit vraagstuk.